Donderdag 24 oktober 2024:Vannacht voor het eerst hinder door blaffende honden. Vanmorgen begon de dag bewolkt, maar al snel kwam de zon, leverde een mooi zicht op de ons omringende rode bergen op. Een haar knipbeurt is ook wenselijk, dus wil ik hier graag de kapper. Helaas is Mustafa, die ons meermaals geknipt heeft verhuisd naar Agadir. Beetje twijfelachtig stemmen we in met de nieuwe mobiele kapper. Eindconclusie: deze jongeman knipt heel netjes, je moet hem wel heel goed uitleggen wat je wil en hij kijkt goed hoe je je haar draagt. Hij praat 2 woorden Engels en 3 woorden Frans. Hij heeft wel een hekel aan Fransen, die discrimineren, dus eigenlijk wil hij geen Frans praten. Dat hebben we al meer gehoord. We hebben een rondje gefietst, o.a naar de rotsformatie " de hoed van Napoleon". Inmiddels met 5 op de camping en er waait een harde wind. Omdat alles alleen maar zandvlakte is vliegt de zand af en toe rond. De omgeving is opmerkelijk schoon, vooral het palmen bos. Hebben we wel eens anders gezien. De kleuren van de omringende bergen zijn altijd weer spectaculair in de ondergaande zon. Vanavond zijn we gaan eten bij Chez Nadia, eten bij een inwoner. Die inwoner heeft wel ruimte voor minstens 25 gasten. Een achterom restaurant en overheerlijke tajine. We houden normaal niet van tajine, maar hier wordt van een beperkte kaart, heerlijk eten geserveerd. Vanmiddag in mijn been geprikt door een soort cactus,(honderdjarige Aloë) het been doet zeer en is wat gezwollen.

Vrijdag 25 oktober 2024: Vanmorgen weer een stralend begin van de dag. De bergen weer prachtig van kleur in de opkomende zon. Ik ging de camping betalen want we gaan verder. De man in de receptie is een zeer autoritair zelfingenomen persoon, die meestal Duits spreekt. Hij wilde de overnachtingskosten even ophogen en maakte er 4 overnachtingen+ kosten voor de douche van. Nee dus, 2 overnachtingen. Zonder douche. Vervolgens kon ie geen 20 dirham wisselgeld vinden. Normaal laat ik dat dan zitten, maar nu even niet. Het oude mannetje werd naar het dorp gestuurd om 100 dirham te wisselen en zo kreeg ik mijn 20 dirham wisselgeld. Toen we het dorp uitreden werd de weg slecht, 1 baans gehakkeld. Na een paar kilometer reden we een dorpje met lintbebouwing binnen, er was markt, en dat op vrijdag. Overal stalletjes en mensen, druk kletsend, heel de doorgaande weg bevolkend. Vele malen meer markt bezoekers dan in het dorp kunnen wonen, een regio markt? Een hele happening, met eettentjes en net buiten de drukte mensen in groepjes met tentjes en picknick spullen. Het kostte moeite om door de menigte heen te komen, ze wijken gewoonweg niet. Idem met tegenliggers op deze smalle weg: de meeste tegenliggers zijn niet bereid een wiel naast de weg te zetten; zal toch moeten als we elkaar willen passeren. Een gedeelte naast de weg rand is weggespoeld en daar is dus nu een diepe sleuf: uitwijken onmogelijk. Als we de provincie Tafraoute uit zijn en de volgende provincie inrijden is de weg opeens een prima 2 baans weg. Tot 40 km voor Ait Baha zien we geen enkele kudde, maar dan opeens een kudde geiten waarvan een deel in een boom is geklommen. We passeren een stuwmeer dat nu een soort ven is, bijna geen water. In de buurt van Biougra rijden we weer in vlak land en zien we veel plastic kassen en fruitbomen of druiven onder netten. We rijden naar camping Aourir, waar we 2 weken geleden ook een nacht verbleven. Er staan heel weinig campers maar naast ons staan 2 Nederlandse stellen die samen voor het eerst door Marokko reizen. Ze houden wel een flink tempo aan, houden van opschieten denken we.. Een van de dames heeft iets tegen katten; helaas voor haar, die katten zal ze steeds tegen komen in Marokko. Ze wist nog niet zeker of ze Marokko nou leuk vond of niet. Er stond ook een Belgisch stel met caravan, die waren er vorig jaar ook. Zij blijven tot april in Marokko. Ze hebben 2 hondjes, de kleinste kwam aanhollen en beet in mijn been.

Zaterdag 26 oktober 2024:Vanmorgen zijn we naar Marrakech gereden. In Agadir passeerden we 2 groepen wielrenners. Net voor de tolweg zaten al een aantal geiten in een boom en stond er zelfs een Europeesch gezin met kinderen bij te kijken. Relatief druk op de tolweg. Hoog in de bergen werd het erg mistig met soms zelfs regen. Er stonden bij Imintanoute plassen op de akkers en er stroomde hier en daar wat water in slootjes. Hoewel er ook op zaterdag gewerkt wordt was het op straat overal al heel druk met mensen. We hobbelen met de chaos mee Marrakech in. Je gaat op de rechterbaan rijden en gaat dan toch plotseling linksaf, die truc kan ook omgekeerd, tot schrik van de achteropkomende auto. Als je naar de overkant wil als voetganger, fietser of brommer, doe je dat zonder nadenken onmiddellijk, er stopt altijd wel iemand en het kan ook zigzaggend tussen het andere verkeer door. Alle auto’s hebben een goed functionerende claxon en die wordt dan ook veel geactiveerd. Daardoor laten de overstekers zich niet afleiden, maar soms gaat het fout. Een auto botste bij een kruising achter op een andere auto, toen stond de boel stil. De dame uit de aangereden auto heeft een enorme tirade gehouden tegen de man uit de achterste auto. Intussen werden ze aan 2 kanten gepasseerd door achteropkomend verkeer, maar dat mocht de pret niet drukken. In het straatje naar de parkeerplaats achter de Koutoubia was de chaos compleet. Niemand kon meer vooruit of achteruit, teveel toeristenvervoer busjes die geparkeerd stonden, daardoor was ook het rij gebied wat smal. Dan zijn er nog de voor-kruipers die zich vastrijden, waardoor alles klem staat. De parkeerplaats was vol en als er iemand vertrok, lieten ze er iemand in. Na enige tijd bereikten wij de ingang. In het kantoortje hangt een beeldscherm waarop de camerabeelden van heel de parkeerplaats te zien zijn. Zo laten ze gecontroleerd inrijden. Wij mochten binnenrijden terwijl er geen plek was voor een camper. Toen ik aar wat van zei was het antwoord dat er binnen nu en een half uur wel een plek vrij kwam. Gelukkig had de man gelijk. De parkeerchaos heeft tot vanavond laat geduurd. Er liepen ontelbaar veel reis groepen door de stad en er waren al extra veel mensen omdat het weekend is. Er is een 3 daags internationaal folklore dansfestival bezig met heel de avond optredens van volksdansgroepen uit diverse landen op een groot podium. Heel mooi om te zien. Daarnaast zijn de gebruikelijke plein activiteiten en mobiele restaurantjes er ook. In de grote straat was andere jaren heel veel straat verkoop in de avond, nu helemaal niets.

Zondag 27 oktober 2024:Vanmorgen begonnen alle moskeeën om half zeven de gelovigen en ongelovigen te wekken😠 Wel een zonnige dag en de parkeer puinhoop is niet zo groot als gisteren. Toen we de parkeerplaats afliepen hoorden we een zeer traditioneel gekleed meisje Nederlands praten. Huh, Nederlands op een Marokkaanse parkeerplaats? Jawel, ze was samen met haar Marokkaanse vader op bezoek in Marrakech. Om half elf stonden er al zeker 20 busjes die toeristen hadden gebracht. Ook liepen er al meerdere groepen met een gids. Bij de geld wisselkantoren stonden lange rijen toeristen. De stad begon tot leven te komen. Het folklore festival is voorbij, maar niet alle dansgroepen zijn al vertrokken. Ze genieten ook nog even van deze hectische maar mooie stad. We zijn gaan lunchen op een schattig terrasje aan een klein pleintje in de Medina. Mensen kijken, en dat is best leuk want er komen heel veel typetjes voorbij. Ook daar ging het even fout in het verkeer: Een veel te snel rijdend brommertje kwam in aanraking met een ezelkar, oeps. We hebben overheerlijke "homemade" cocos macarons gekocht. Die kostten 10 jaar geleden 1 dirham(10 cent) en nu nog steeds, wel zijn ze wat kleiner geworden. De mensen proberen zo een dirham te verdienen. Onze buurauto op de parking is van een gezin uit Berrechid, zij maken blijkbaar een uitje naar Marrakech, in de middag kwamen ze naar de auto om even wat te eten en een rustmoment, vervolgens ging de hele familie weer naar het centrum tot 22.00. Bubbles vanmiddag gewassen, die is nu weer vrij van Saharazand. Daarna verscheen een Nederlands gezin met 2 kinderen die de auto kwamen parkeren voor de nacht. Zij vierden een weekje Marokko met de kinderen. Inmiddels ontvingen we helaas zeer zorgelijke familie berichten, we gaan zo snel mogelijk terug naar Nederland.

Maandag 28 oktober 2024: Even nadat de moskee een wek geluid had laten horen, kraaide onze (virtuele) haan. Opstaan, ontbijt, wc verschonen en vuil water lozen en voor half negen verlieten we Marrakech. 550 km te gaan. Marrakech moest nog wakker worden, dus niet zo druk op de wegen, wel veel scootertjes die kris kras overal heenrijden. De route naar de autoweg is opmerkelijk schoon, er ligt nagenoeg geen vuil naast de weg en in de zichtbare omgeving. Eenmaal op de autoweg is er weinig verkeer. Het landschap is eerst droog, zand, geen begroeiing, dan heuvelachtig soms begroeiing. Meer naar het noorden is er duidelijk veel landbouw en groenten teelt, nog later ook bananen teelt. De plukwerken in de groenten velden zijn zo te zien vrouwenwerk. Tussen Rabat en Kenitra reden in tegenovergestelde richting honderden busjes, soms ook bussen. Allemaal voorzien van hetzelfde A4tje op de voorruit en gevuld met volwassenen en kinderen. Veel politie, overal ook motor politie. Bij een tankstation een broodje gegeten en gevraagd wat er gaande was. Vakantie zei de koffie juffrouw, dat leek ons te simpel. Uiteindelijk zei de beveiliger dat het kwam doordat de koning naar Rabat kwam. In werkelijkheid is de koning in Rabat en komt Pres. Macron voor een 3 daags bezoek. Waarom zoveel mensen daar dan heen gaan?? Op de autoweg wandelen nog steeds mensen, steken nog steeds mensen over en staan regelmatig lifters, vooral ten noorden van Casablanca. Er liep zelfs een kudde schapen op de vluchtstrook. Overigens zie je bij Casablanca een opmerkelijk triest contrast: de ene kant van de autoweg heeft prachtige nieuwbouw flats, de andere kant heeft vooral vieze vervuilde sloppenwijken. Soms kruisen we een rivier waar water in stroomt. Hier en daar verbranden mensen hun vuilnis, altijd nog beter dan overal in het wilde weg storten is mijn idee. Ruim na de middag arriveren we in Asilah, de camping heeft maar weinig gasten, dus genoeg ruimte om een plekje te kiezen. We hebben na de lange zit een wandelingetje naar het centrum gemaakt. Tot onze verrassing was het katholieke kerkje deze keer open. Een eenvoudig goed onderhouden kerkje. Er liep een Colombiaanse non op te passen. Ik heb er een kaarsje opgestoken. We zijn via de boulevard terug gelopen naar de camping. Er waait een harde koude wind, het is half bewolkt. Geen lekker weer. Tijd voor een warme douche.