Dinsdag 8 oktober 2024: Vanmorgen blijkt Thieu snipverkouden. Vannacht heeft het geregend, niet echt veel, maar toch… Het is in elk geval afgekoeld tot een prima slaaptemperatuur. We zijn wel vertrokken voor een rit via de Marokkaanse N2 door het Rif-gebergte. Op het sportcomplex tegenover de camping heeft een schoolklas, vooral meiden, al vroeg sportles. Als we in de zon van de camping afrijden komen we onmiddellijk een Spaanse groep campers tegen op weg naar de camping. Eenmaal uit het stadje staat er een groep Fransen langs de weg met de motorkap open. De N2 blijkt een prachtige route, hoog door de bergen via een bochtige weg. Op zeker moment rijden we kilometers lang door de mist, heel jammer. Ergens lopen opeens enkele kwartels langs de weg te pikken. We passeren een sneeuwbarrière, er is dan een slagboom waarmee ze de weg afsluiten als er hogerop te veel sneeuw ligt. De mist begint na Bab Berred, een wat somber uitziende stad, wel druk in de hoofdstraat. Soms dichte mist, soms is het zicht nog redelijk. We hebben ergens geluncht: 2 personen een omelet met champignons, brood en koffie. Bestek hadden ze niet, dat hebben we in de camper gehaald. Het geheel kostte minder dan 5 euro. Onbegrijpelijk dat je voor die prijs ergens met 2 kunt eten. Na de lunch verder naar Cala Iris, een camping opgericht en beheerd door een stichting. Onderweg zien we weer de door een schimmelinfectie afgestorven cactussen. Ze ruimen die cactussen ook niet op; een trieste aanblik. Een enkele keer wordt ons Cannabis aangeboden, maar nee is geen probleem. Niet ver voor Cala Iris ligt Torres de Alcala, je zou er kunnen overnachten en de zonsondergang moet er spectaculair zijn. We zijn er gaan kijken en vonden een parkeerplaats zonder voorzieningen, strand cafeetjes gesloten, heel veel vuilnis overal. We zijn omgekeerd en gewoon naar Cala Iris gereden. De laatste kilometer naar de camping is een hobbelige piste, daar is sinds vorig jaar niks aan verbeterd, eerder verslechterd. Er is plek voor ons op de kleine camping en het uitzicht is als altijd mooi. We kijken uit over de zee waar in de avond en ’s-Morgens de vissersbootjes uitvaren om te vissen.

Woensdag 9 oktober 2024: Een rustige nacht, ook de zee was rustig. We rijden vandaag via de N8. Eveneens door het Rifgebergte naar Fez. We zien “hooi paddenstoelen”, hooi of stro wordt in de vorm van een paddenstoel op het land bewaard, wel wordt er een net over gespannen om te voorkomen dat loslopende dieren het hooi opeten. Eerst door 2 politiecontroles en dan draaien we bij Targuist de N8 op. Targuist lijkt een grote vuilnisbelt, letterlijk overal liggen bergen vuilnis. De route is erg bochtig met soms spectaculaire uitzichten. Er liggen weinig dorpjes onderweg en er is weinig verkeer. In de grotere plaatsen zien we alleen mannen. In het centrum van een dorpje waar we door rijden is op dat moment een bakker bezig zijn broodstalletje op te zetten, we hebben bij hem brood gekocht.

Taounate is best een flinke en drukke plaats, als er een school in de buurt is lopen er ook veel meisjes, soms ook zonder hoofddoek en in shirt en lange broek. De meiden zwaaien vaak enthousiast, maar de jongens lijken een opvoedingsslag gemist te hebben: ze maken nare gebaren, of gebaren dat ze geld willen, eentje gooide iets, een steen? tegen de camper. Gelukkig konden we geen schade ontdekken. Na Taounate komen we door een landbouwgebied, de oogst is binnen en het is er erg droog; oogt globaal gezien als een woestijn. Een aantal huizen heeft daken van golfplaten, soms nieuwe golfplaten, soms echter oud en lek. Dan wordt er plastic overheen gelegd dat met stenen op de plek wordt gehouden. Soms worden ook gewoon de golfplaten met stenen op hun plek gehouden. Er wordt ook aan de weg gewerkt, die moet 4 baans worden. We hebben dus vele kilometers via een alternatieve rijstrook gehobbeld, erg stoffig ook. Eenmaal Fez bereikt valt de drukte mee, we zijn meegereden met de “flow”. Uiteindelijk kostte 220 km ons 6 uur rijtijd. Bij aankomst op de camping is het niet druk en vinden we vlot een plek.

Onze buren zij Duitsers, zij zijn begonnen aan een langdurige reis via West-Afrika en daarna zuid-Amerika noordwaarts naar Alaska. Ze hadden bij de inreis wel een probleem: ophun camper staat een landkaart met de landen van Afrika, Westelijke Sahara stond daar als onafhankelijk land. Dat beviel de Marokkanen niet en ze moesten een geheel maken van Marokko en de Westelijke Sahara. Uiteindelijk na 3 uur oponthoud en dubbele sticker afdekking van de grens Marokko/Westelijke Sahara ,mochten ze Marokko in. Tegen de avond arriveerde er een reisgroep Spanjaarden, een van de koppels leeft normaal op Gran Canaria in de camper. De vrouw spreekt heel goed Engels en gaat mee met de georganiseerde reis omdat ze dan niet hoeft na te denken maar alleen “follow the leader”.

Donderdag 10 oktober 2024:Vanmorgen was het bewolkt en viel er wat motregen. Er loopt hier een ventje rond met een map in zijn handen en zijn enige taak lijkt het controleren of iedereen betaald heeft. Hoezo slecht salaris. Net na tienen kwam ie al vragen of we nog een nacht gingen blijven. Zo ja dan moesten we gaan betalen. Ik heb hem verteld dat we gewoon hebben betaald tot het middaguur. Daarna zien we wel verder. Er arriveerde vanmorgen al weer een nieuwe Spaanse reisgroep. De camping biedt taxi service: 20 euro retour medina. Dat moet goedkoper kunnen. We hebben aan de straat een taxi genomen naar de oude medina, het duurde even voor we een taxi veroverd hadden, maar daarna stonden we voor 3 euro wel bij de verkeerde poort. Bij die poort was het enorm druk, er was markt, maar niet ons beoogde doel. Eigen schuld, dus daar een andere taxi genomen naar de goede medina ingang. Maar alvorens die taxi te nemen moesten we ons ontdoen van een zeer opdringerige vent die zich officiële We hebben door de straatjes gelopen, eigenlijk 2 hoofdstraatjes. De Koranschool(Medersa) en leerlooierijen hebben we in eerdere jaren al bezocht. Veel winkeltjes met spulletjes voor de toerist, een gedeelte met groenten en de slagers. Het is druk, niet echt veel toeristen. Geluncht in een van de restaurantjes waar de zoutpot blijkbaar in ons eten was omgevallen en vervolgens met de taxi terug naar de camping. Nog een tijd buiten gezeten. Er is een Nederlandse groep rallyrijders gearriveerd op de camping. De camping is er wel op vooruit gegaan, alle douches een douchekop, geen lekken en zelfs meestal warm douchewater. Dat was tot 2019 wel anders.

Vrijdag 11 oktober 2024: Vandaag dan een soort rustdag. Boodschappen gedaan bij de Carrefour, wat was weggewerkt en gaan lunchen in het Forest café dat hier om de hoek ligt. Een geweldig verzorgde “croque monsieur”, een soort luxe uitsmijter. De naburige moskee riep op tot het vrijdag gebed en alle straten stonden opeens vol geparkeerd. De gelovigen stroomden en masse toe. Een half uur later was de rust weergekeerd. Alle gelovigen weer aan het werk. We hebben inmiddels aardige Franse en bijzondere Belgische buren; Bij de Belgische buren heeft de (12 naar 220 volt) omvormer 480 volt geleverd, diverse apparatuur in hun camper heeft dat niet overleefd. In Spanje is de omvormer vervangen. Hun airco doet het niet meer, hun tv is vervangen, maar nu wil hun sateliet schotel niet werken, dus geen tv tot mei., want zolang blijven ze in Marokko, arme pensioengerechtigden noemen ze zichzelf. De man heeft een bijzondere visie op werken; je gaat niet werken, je kunt in Belgie prima leven op staatskosten. Vervolgens vindt hij wel zijn pensioen te weinig. Het was heel warm vandaag, we hebben nog lang buiten gezeten. Het is rustig op de camping, ook al arriveerde er vanmiddag een Franse reisgroep.