Weer thuis

Zondag 3 november 2024:Het jachtseizoen is geopend, gistermorgen en vanmorgen hoorden we nu en dan geweerschoten. We zagen ook jagers lopen op de akkers. Het was vannacht erg vochtig en behoorlijk fris. Toen de zon eenmaal scheen steeg de temperatuur. Het was nog best druk op de weg, veel personenvervoer, vrachtwagens mogen zonder ontheffing niet op zondag rijden. Ten noorden van Bordeaux zakte de temperatuur flink. Alle winkels zijn hier op zondag gesloten, ook de megagrote winkelcentra bij Bordeaux. We overnachten net ten noorden van Poitiers bij een meer.

Maandag 4 november 2024:De nacht was doodstil, maar om 07.30 begonnen onze Franse buren te rommelen en te praten. Ws zijn ze wat doof want gisteravond stond hun tv erg hard en hun gepraat is meters ver buiten de camper te horen. Ze hadden ook nog een of ander brommend apparaat aan staan. Uiteindelijk wilden ze vertrekken, een spoor vuil water achterlatend: de vuilwatertank gewoon open staan, bah. En toen ging de uitrij slagboom niet open. Een andere Fransman kwam helpen, maar dat leverde niets op. Toen wij een half uur later vertrokken, stonden ze nog binnen de poorten. We zijn naar onze voorlaatste overnachtingsplaats gereden, een klein dorp 30 km ten noorden van Orleans. Onderweg erg mistig en koud. De camperplaats staat niet aangegeven en is daardoor wat lastig te vinden. Een mooie plek, naast een voetbalveld maar verstopt achter huizen. We overnachten hier met een Engelsman, die komt vanaf Valencia, had daar 10 dagen onafgebroken regen gehad. We hebben even een wandeling door het dorpje gemaakt om de benen te strekken, zoveel zit kilometers zorgen voor nachtelijke beenkrampen; er is een slager een bakker, een café en een kleine supermarkt. Nog een paar prul winkeltjes en mogelijk ook nog een pizzeria en een restaurantje. Er is veel leegstand, voormalige winkels. Het dorpje heeft een mooi gemeentehuis en een eeuwenoude eenvoudige kerk. De kerk was wel open, maar helaas onverlicht, dus wat donker binnen. Het gemeentehuis is mogelijk het voormalige ommuurde "Chateau". Op een pleintje waren 8 mannen petanque aan het spelen. Het ging er serieus aan toe. Het is ook hier mistig en waterkoud. We zijn blij met onze diesel verwarming.

Dinsdag 5 november 2024: De nacht was aardedonker en muisstil. Vanmorgen was het nog steeds mistig. Toen we wilden vertrekken ging de slagboom niet open. De beheer organisatie gebeld en 5 minuten later reden we uit. Heel de weg mist, soms zelfs zeer beperkt zicht. Toen we ten noorden van Parijs de A16 opreden werd ons door de politie gevraagd: waarvandaan, waar naartoe, of we uit Spanje kwamen. Geen idee wat het doel van die vragen was. De bieten zijn gerooid, liggen op grote hopen langs de weg. Aan de maisoogst is men begonnen. We passeerden onderweg tussen Amiens en Arras wel 20 oorlogskerkhoven. Meest van gesneuvelde Britten.

Woensdag 6 november 2024: De camperplaats in Arras was goed bezet vannacht. Vanmorgen was het nog steeds mistig en we reden ook in mist en motregen naar huis. Het was niet echt druk op de weg en we geraakten zelfs zonder files of oponthoud door Antwerpen heen. Eenmaal thuis wachtte lang gras om gemaaid te worden, mooie herfstbladeren overal in de tuin. Bubbles is blij thuis te zijn, ze is gelijk in haar mand gaan liggen slapen. En dan......opruimen en de was. De turbo terugreis is ten einde. Deze keer was onze reis helaas wat korter dan gepland.

Inmiddels weer in Frankrijk aangekomen

Dinsdag 29 oktober 2024:Vannacht heeft het geregend, vanmorgen konden we wel in de zon vertrekken. Onderweg weer regen. We waren al vroeg in de haven, daar moet het ticket gevalideerd en op vaartijd gezet worden. Ik was de enige klant bij het Balearia loket, de medewerker zei: ik heb een afvaart voor je om middernacht. Ik schrok, in dit seizoen is er toch gewoon op alle afvaarten plek genoeg? Grapje zei de jongeman. Gelukkig , maar ik was " not amused". Er stond ook een Deense groep om in te checken, minstens 20 campers. Gelukkig varen die met een andere maatschappij. Paspoort uit stempelen, camper uitvoer bewijs, scanner en drugshond, alles binnen een half uur deze keer. We hebben in de camper geluncht alvorens we om 13.00 de Ferry op mochten. Wel eerst nog eens de drugshond en een ventje dat binnen wilde kijken. Afvaart als ook alle vrachtwagens aan boord zijn. Dat kan even duren. Nu wel droog en half bewolkt. Bijna half twee, hoera we varen al. Au revoir Maroc. Beetje deining vandaag. Weinig klanten op de ferry.

Woensdag 30 oktober 2024: Gisteren waren we iets na drie uur in Algeciras, ontschepen ging snel en ook de politiecontrole en douane leverden geen probleem op, ze wenkten dat we moesten doorrijden, idem bij het verlaten van het haventerrein. We reden in droog weer naar Jerez de la Frontera om te overnachten. Die camperplaats ligt naast een mega winkelcentrum met grote supermarkt. Handig want we hadden brood nodig. Er waren nog enkele vrije plekken, dus overnachting geregeld. We hadden geen zin in koken en in het winkelcentrum liggen meerdere restaurantjes. We kozen voor een leuk uitziend restaurant en meldden on daar om 20 uur. Helaas, we gaan pas om half negen open zei de aanwezige ober. 20.00 zomer , 20.30 in de winter. We hebben dan maar een rondje winkels kijken gedaan en na half negen( beter laat dan niet) hebben we genoten van een heerlijk avondmaal. Vannacht om 3 uur is de aangekondigde regen begonnen, hoosbuien afgewisseld met wat rustiger regen. Vanmorgen bij vertrek van de camperplaats regende het nog steeds. We reden tot ver na Sevilla in de regen, daarna af en toe spetters. Overal ziet het landschap groen, de druiven hebben wel mooie herfstkleuren. We hebben geluncht in het raarste slecht onderhouden Spaanse wegrestaurant ooit. Ze waren Covid nog niet te boven denken we: de bar bereikbaar via soort stemhokje en ook de tafeltjes stonden in glazen hokken. De riedel covid stickers zat nog veelvuldig op de vloeren. In Cacères was bij aankomst plek genoeg, loopt tegen de avond aardig vol. Onze tijdelijke buren zijn Finnen, die hebben blijkbaar al hun kamerplanten meegebracht. Dit is de enige camping die we kennen met uitsluitend privé sanitair, zonder algemene sanitair ruimten. Vanaf 16.00 regent het ook hier onafgebroken.

Donderdag 31 oktober 2024:Vannacht heeft het niet meer geregend, vanmorgen wel weer regen, tot na Salamanca. Daarna klaarde het steeds meer op en stopte de regen. Onderweg is het landschap inmiddels groen. Er groeit weer van alles. Het stuwmeer dat we passeren lijkt weer beter gevuld dan een maand geleden. Ten noorden van Salamanca was duidelijk minder regen gevallen. De autoweg was 30 km afgesloten ivm werkzaamheden, dus 30 km alternatief rijden, maar dat ging goed. We slapen vannacht op een camperplaats, beschikbaar gemaakt door een tankstation. Verblijf is gratis, toiletbezoek ook, douche en elektra betalen en graag even tanken svp. Er staat ook een hele groep hippie achtige figuren, het is goedkoop verblijven natuurlijk. We hebben boodschappen gedaan bij de Mercadona, daar konden we in elk geval parkeren. We hebben ook nog een rondje door deze mooie plaats gelopen; even de benen strekken na weer een lange zit. Laat in de middag vlogen hier opeens heel veel ooievaars over. Vanavond stond er een hele lange rij mensen, sommigen verkleed, te wachten tot ze de rivier over mochten steken naar het eiland. Blijkbaar zijn daar festiviteiten vanwege Halloween. Wij konden pas om 20.30 terecht in het gekozen restaurant en....we waren de eersten. Om 22.00 kwam nog een groep van 8 eters. Toen we terugliepen naar de camper zaten er langs de rivier nog grote groepen jongeren. Ze hadden eten en drinken meegebracht. Ook de Halloween happening op het eiland was nog in volle gang.

Vrijdag 1 november 2024:Vannacht vielen er een paar buitjes en tegen de morgen was ons gas op. Elektra die ingekocht was, duurt maar 12 uur, dus die was tegen de morgen ook op.☹️ . We zijn naar Frankrijk gereden, bij Burgos vele kilometers mistbanken. Veel verkeer op de weg: het is Allerheiligen en herfstvakantie in Spanje en in Frankrijk. Hier zijn ook meer bomen in herfsttooi. We stonden voor de camping in Urrugne in file, meer dan tien wachtenden voor ons. De camping heeft n.l middagpauze tot 14.00. Chaos. 3 receptionistes die ook de weg kwijt raakten, maar we hebben plek. Daarna zijn we met de fiets voor een gasfles op pad gegaan. Veel is gesloten vandaag, maar Leclerc niet. Helaas is hun gasflessen distributie automaat defect. Geen gas, dan terug naar de camping en met de camper naar St. Jean de Luz om gas. We vinden wel een gasflessen distributeur die open is, maar de propaanflessen passen niet in onze gaskast. Eind van het verhaal, geen gas en het restaurant heeft geen plek. Uiteindelijk dan maar een afhaal pizza als avondmaal. De camping staat vol, een gedeelte, zoals wij zelfs op natte wat drassige ondergrond.

Zaterdag 2 november 2024:Het was muisstil vannacht, tegen de morgen kraaide de haan. Soms hoor je koeien loeien, en de kerkklok van het dorp iets verderop werkt ook. We zijn een beetje gaar van al die kilometers de afgelopen dagen, we nemen een rustdag en blijven nog een nachtje. Het is heerlijk zonnig weer. We zijn naar St. Jean de Luz gefietst voor de lunch op een terras. Het was er heel erg druk overal. Een mooi versierd ijsje als besluit. En passant de mooie kerk bezocht om wat kaarsjes op te steken. We hebben daarna een elektrisch kookplaatje gekocht, zonder gas kunnen we niks koken. Dus vanavond gewoon " home-cooked" diner. De camping heeft de vanmorgen ontstane lege plekken weer opgevuld. Een Franse camper kwam niet van de plek, hij slipte alleen maar dieper; die is er met een trekkertje af getrokken.

via Marrakech naar het noorden

Donderdag 24 oktober 2024:Vannacht voor het eerst hinder door blaffende honden. Vanmorgen begon de dag bewolkt, maar al snel kwam de zon, leverde een mooi zicht op de ons omringende rode bergen op. Een haar knipbeurt is ook wenselijk, dus wil ik hier graag de kapper. Helaas is Mustafa, die ons meermaals geknipt heeft verhuisd naar Agadir. Beetje twijfelachtig stemmen we in met de nieuwe mobiele kapper. Eindconclusie: deze jongeman knipt heel netjes, je moet hem wel heel goed uitleggen wat je wil en hij kijkt goed hoe je je haar draagt. Hij praat 2 woorden Engels en 3 woorden Frans. Hij heeft wel een hekel aan Fransen, die discrimineren, dus eigenlijk wil hij geen Frans praten. Dat hebben we al meer gehoord. We hebben een rondje gefietst, o.a naar de rotsformatie " de hoed van Napoleon". Inmiddels met 5 op de camping en er waait een harde wind. Omdat alles alleen maar zandvlakte is vliegt de zand af en toe rond. De omgeving is opmerkelijk schoon, vooral het palmen bos. Hebben we wel eens anders gezien. De kleuren van de omringende bergen zijn altijd weer spectaculair in de ondergaande zon. Vanavond zijn we gaan eten bij Chez Nadia, eten bij een inwoner. Die inwoner heeft wel ruimte voor minstens 25 gasten. Een achterom restaurant en overheerlijke tajine. We houden normaal niet van tajine, maar hier wordt van een beperkte kaart, heerlijk eten geserveerd. Vanmiddag in mijn been geprikt door een soort cactus,(honderdjarige Aloë) het been doet zeer en is wat gezwollen.

Vrijdag 25 oktober 2024: Vanmorgen weer een stralend begin van de dag. De bergen weer prachtig van kleur in de opkomende zon. Ik ging de camping betalen want we gaan verder. De man in de receptie is een zeer autoritair zelfingenomen persoon, die meestal Duits spreekt. Hij wilde de overnachtingskosten even ophogen en maakte er 4 overnachtingen+ kosten voor de douche van. Nee dus, 2 overnachtingen. Zonder douche. Vervolgens kon ie geen 20 dirham wisselgeld vinden. Normaal laat ik dat dan zitten, maar nu even niet. Het oude mannetje werd naar het dorp gestuurd om 100 dirham te wisselen en zo kreeg ik mijn 20 dirham wisselgeld. Toen we het dorp uitreden werd de weg slecht, 1 baans gehakkeld. Na een paar kilometer reden we een dorpje met lintbebouwing binnen, er was markt, en dat op vrijdag. Overal stalletjes en mensen, druk kletsend, heel de doorgaande weg bevolkend. Vele malen meer markt bezoekers dan in het dorp kunnen wonen, een regio markt? Een hele happening, met eettentjes en net buiten de drukte mensen in groepjes met tentjes en picknick spullen. Het kostte moeite om door de menigte heen te komen, ze wijken gewoonweg niet. Idem met tegenliggers op deze smalle weg: de meeste tegenliggers zijn niet bereid een wiel naast de weg te zetten; zal toch moeten als we elkaar willen passeren. Een gedeelte naast de weg rand is weggespoeld en daar is dus nu een diepe sleuf: uitwijken onmogelijk. Als we de provincie Tafraoute uit zijn en de volgende provincie inrijden is de weg opeens een prima 2 baans weg. Tot 40 km voor Ait Baha zien we geen enkele kudde, maar dan opeens een kudde geiten waarvan een deel in een boom is geklommen. We passeren een stuwmeer dat nu een soort ven is, bijna geen water. In de buurt van Biougra rijden we weer in vlak land en zien we veel plastic kassen en fruitbomen of druiven onder netten. We rijden naar camping Aourir, waar we 2 weken geleden ook een nacht verbleven. Er staan heel weinig campers maar naast ons staan 2 Nederlandse stellen die samen voor het eerst door Marokko reizen. Ze houden wel een flink tempo aan, houden van opschieten denken we.. Een van de dames heeft iets tegen katten; helaas voor haar, die katten zal ze steeds tegen komen in Marokko. Ze wist nog niet zeker of ze Marokko nou leuk vond of niet. Er stond ook een Belgisch stel met caravan, die waren er vorig jaar ook. Zij blijven tot april in Marokko. Ze hebben 2 hondjes, de kleinste kwam aanhollen en beet in mijn been.

Zaterdag 26 oktober 2024:Vanmorgen zijn we naar Marrakech gereden. In Agadir passeerden we 2 groepen wielrenners. Net voor de tolweg zaten al een aantal geiten in een boom en stond er zelfs een Europeesch gezin met kinderen bij te kijken. Relatief druk op de tolweg. Hoog in de bergen werd het erg mistig met soms zelfs regen. Er stonden bij Imintanoute plassen op de akkers en er stroomde hier en daar wat water in slootjes. Hoewel er ook op zaterdag gewerkt wordt was het op straat overal al heel druk met mensen. We hobbelen met de chaos mee Marrakech in. Je gaat op de rechterbaan rijden en gaat dan toch plotseling linksaf, die truc kan ook omgekeerd, tot schrik van de achteropkomende auto. Als je naar de overkant wil als voetganger, fietser of brommer, doe je dat zonder nadenken onmiddellijk, er stopt altijd wel iemand en het kan ook zigzaggend tussen het andere verkeer door. Alle auto’s hebben een goed functionerende claxon en die wordt dan ook veel geactiveerd. Daardoor laten de overstekers zich niet afleiden, maar soms gaat het fout. Een auto botste bij een kruising achter op een andere auto, toen stond de boel stil. De dame uit de aangereden auto heeft een enorme tirade gehouden tegen de man uit de achterste auto. Intussen werden ze aan 2 kanten gepasseerd door achteropkomend verkeer, maar dat mocht de pret niet drukken. In het straatje naar de parkeerplaats achter de Koutoubia was de chaos compleet. Niemand kon meer vooruit of achteruit, teveel toeristenvervoer busjes die geparkeerd stonden, daardoor was ook het rij gebied wat smal. Dan zijn er nog de voor-kruipers die zich vastrijden, waardoor alles klem staat. De parkeerplaats was vol en als er iemand vertrok, lieten ze er iemand in. Na enige tijd bereikten wij de ingang. In het kantoortje hangt een beeldscherm waarop de camerabeelden van heel de parkeerplaats te zien zijn. Zo laten ze gecontroleerd inrijden. Wij mochten binnenrijden terwijl er geen plek was voor een camper. Toen ik aar wat van zei was het antwoord dat er binnen nu en een half uur wel een plek vrij kwam. Gelukkig had de man gelijk. De parkeerchaos heeft tot vanavond laat geduurd. Er liepen ontelbaar veel reis groepen door de stad en er waren al extra veel mensen omdat het weekend is. Er is een 3 daags internationaal folklore dansfestival bezig met heel de avond optredens van volksdansgroepen uit diverse landen op een groot podium. Heel mooi om te zien. Daarnaast zijn de gebruikelijke plein activiteiten en mobiele restaurantjes er ook. In de grote straat was andere jaren heel veel straat verkoop in de avond, nu helemaal niets.

Zondag 27 oktober 2024:Vanmorgen begonnen alle moskeeën om half zeven de gelovigen en ongelovigen te wekken😠 Wel een zonnige dag en de parkeer puinhoop is niet zo groot als gisteren. Toen we de parkeerplaats afliepen hoorden we een zeer traditioneel gekleed meisje Nederlands praten. Huh, Nederlands op een Marokkaanse parkeerplaats? Jawel, ze was samen met haar Marokkaanse vader op bezoek in Marrakech. Om half elf stonden er al zeker 20 busjes die toeristen hadden gebracht. Ook liepen er al meerdere groepen met een gids. Bij de geld wisselkantoren stonden lange rijen toeristen. De stad begon tot leven te komen. Het folklore festival is voorbij, maar niet alle dansgroepen zijn al vertrokken. Ze genieten ook nog even van deze hectische maar mooie stad. We zijn gaan lunchen op een schattig terrasje aan een klein pleintje in de Medina. Mensen kijken, en dat is best leuk want er komen heel veel typetjes voorbij. Ook daar ging het even fout in het verkeer: Een veel te snel rijdend brommertje kwam in aanraking met een ezelkar, oeps. We hebben overheerlijke "homemade" cocos macarons gekocht. Die kostten 10 jaar geleden 1 dirham(10 cent) en nu nog steeds, wel zijn ze wat kleiner geworden. De mensen proberen zo een dirham te verdienen. Onze buurauto op de parking is van een gezin uit Berrechid, zij maken blijkbaar een uitje naar Marrakech, in de middag kwamen ze naar de auto om even wat te eten en een rustmoment, vervolgens ging de hele familie weer naar het centrum tot 22.00. Bubbles vanmiddag gewassen, die is nu weer vrij van Saharazand. Daarna verscheen een Nederlands gezin met 2 kinderen die de auto kwamen parkeren voor de nacht. Zij vierden een weekje Marokko met de kinderen. Inmiddels ontvingen we helaas zeer zorgelijke familie berichten, we gaan zo snel mogelijk terug naar Nederland.

Maandag 28 oktober 2024: Even nadat de moskee een wek geluid had laten horen, kraaide onze (virtuele) haan. Opstaan, ontbijt, wc verschonen en vuil water lozen en voor half negen verlieten we Marrakech. 550 km te gaan. Marrakech moest nog wakker worden, dus niet zo druk op de wegen, wel veel scootertjes die kris kras overal heenrijden. De route naar de autoweg is opmerkelijk schoon, er ligt nagenoeg geen vuil naast de weg en in de zichtbare omgeving. Eenmaal op de autoweg is er weinig verkeer. Het landschap is eerst droog, zand, geen begroeiing, dan heuvelachtig soms begroeiing. Meer naar het noorden is er duidelijk veel landbouw en groenten teelt, nog later ook bananen teelt. De plukwerken in de groenten velden zijn zo te zien vrouwenwerk. Tussen Rabat en Kenitra reden in tegenovergestelde richting honderden busjes, soms ook bussen. Allemaal voorzien van hetzelfde A4tje op de voorruit en gevuld met volwassenen en kinderen. Veel politie, overal ook motor politie. Bij een tankstation een broodje gegeten en gevraagd wat er gaande was. Vakantie zei de koffie juffrouw, dat leek ons te simpel. Uiteindelijk zei de beveiliger dat het kwam doordat de koning naar Rabat kwam. In werkelijkheid is de koning in Rabat en komt Pres. Macron voor een 3 daags bezoek. Waarom zoveel mensen daar dan heen gaan?? Op de autoweg wandelen nog steeds mensen, steken nog steeds mensen over en staan regelmatig lifters, vooral ten noorden van Casablanca. Er liep zelfs een kudde schapen op de vluchtstrook. Overigens zie je bij Casablanca een opmerkelijk triest contrast: de ene kant van de autoweg heeft prachtige nieuwbouw flats, de andere kant heeft vooral vieze vervuilde sloppenwijken. Soms kruisen we een rivier waar water in stroomt. Hier en daar verbranden mensen hun vuilnis, altijd nog beter dan overal in het wilde weg storten is mijn idee. Ruim na de middag arriveren we in Asilah, de camping heeft maar weinig gasten, dus genoeg ruimte om een plekje te kiezen. We hebben na de lange zit een wandelingetje naar het centrum gemaakt. Tot onze verrassing was het katholieke kerkje deze keer open. Een eenvoudig goed onderhouden kerkje. Er liep een Colombiaanse non op te passen. Ik heb er een kaarsje opgestoken. We zijn via de boulevard terug gelopen naar de camping. Er waait een harde koude wind, het is half bewolkt. Geen lekker weer. Tijd voor een warme douche.

stoffering en Tafraout

Zondag 20 oktober 2024:Vannacht was de temperatuur goed gezakt, maar al vroeg begonnen de tortelduifjes onophoudelijk te koeren. Sinds vanmorgen graaft Bubbles gaten, geen idee wat ze denkt te vinden. Toen Thieu de buitenkant camper stond te poetsen, kwam een Fransman melden dat er (binnenkort) ook een vrachtwagen voorbij kwam om campers te wassen. Ik stond al op tijd bij de stoffeerder op de stoep. De baas was er natuurlijk niet, maar de jongeman die moet naaien was er wel. Hij liet zien dat hij aan onze kussens was begonnen. Heel fijn, er begint schot in te komen. Blijkbaar wordt ook hier 7 dagen per week gewerkt. En dan vanmiddag staat opeens de stoffeerder bij de camper met een Docker. Hij komt de cabine stoelen halen. Hij demonteert zelf, tenminste dat is de bedoeling, maar zijn gereedschap is wat amateuristisch. Onze stoelen zijn in geen tijd op de Docker geladen, evenals die van de buren. Zal morgenochtend maar weer es naar de stand van zaken gaan informeren/ kijken. De camping raakt langzaam voller, we zijn nu met 37. Vanavond kijken veel Marokkaanse mannen tv in het koffie café, Spaanse voetbal competitie. De vrouwen met kinderen zitten bij elkaar in het park.

Maandag 21 oktober 2024:Vanmorgen was het voor hier fris buiten. Het is hier wel al om 8 uur licht en de zon is dan al wakker. We hebben vanmorgen een rondje door een buitenwijk gefietst, rommel en braakliggende stukken afgewisseld met prachtige nieuwe appartementsgebouwen. Er worden mooie zilverkleurige trapleuningen en hekken gemaakt van aluminium en roestvrij staal in de kleine werkplaatsen. Grote wagens volgeladen met stro stonden geparkeerd. We zijn nog naar een camping bij een feestzaal gaan kijken. De camping was op dit moment te bereiken door door de feestzaal te rijden; een rare situatie en er stond dan ook geen enkele camper. Vanmorgen maar weer naar de stoffeerder gelopen, de meeste van onze kussens zijn inmiddels voorzien van nieuwe bekleding. De man was bezig met de hoezen van de cabine stoelen. Het was druk in het winkeltje: Fransen zaten een stof uit te kiezen en Nederlanders willen vandaag bestellen en vrijdag alles gefixt hebben. Komt goed zegt Mohammed, en haalt de cabine stoelen uit de camper om ze te vervangen door wat reserve exemplaren uit zijn voorraad. De Nederlanders reizen verder en komen vrijdag hun nieuw beklede kussens en stoelen ophalen, denken ze. Inshallah. Vanmiddag liep opeens een apart uitziend egeltje over de camping. Na enige opschudding bleek dat het egeltje hier tussen de bloemen woont. Het is een "trekegel" of Algerijnse egel, en komt alleen in Noord Afrika en delen van Spanje voor. Het personeel zorgt dat het beestje altijd water heeft.

Dinsdag 22 oktober 2024: Vandaag begon de dag bewolkt, pas na de middag scheen de zon voluit. We zijn om groenten naar de overdekte souk geweest en hebben geld gehaald. Als het goed gaat komen de kussens vanavond en moet de stoffeerder betaald worden. We zijn vanmorgen door het "schoenen" straatje gefietst, daar zijn heel veel winkeltjes met schoenen en schoenmakers. We zijn nu ook in de zilver souk geweest, heel veel juweliers met veel zilveren sieraden en soms gouden sieraden. Tiznit heet ook wel de "zilver stad". Er waren wel wat kopers, allemaal Marokkanen. Toeristen zie je weinig op dit moment. En toen vroeg de stoffeerder of we met de camper naar zijn winkeltje konden komen. Er was iets met zijn rijbewijs of autopapieren. Nou, nee, we hebben geen cabine stoelen. We hebben wel koekjes naar de stoffeerders gebracht: Mohammed haalt het werk binnen met goede praatjes, maar 3 jongens verzorgen het werk. Ze werken 10 uur per dag. Om zes uur vanavond verscheen de stoffeerder met twee cabinestoelen in een handkar😊. Er achteraan verscheen zijn hulp die verantwoordelijk was voor het naaiwerk. Die bevestigde de cabine stoelen op hun plek. Inmiddels was Mohammed met de handkar terug met de andere kussens. Leen kussens eruit, vernieuwde kussens erin. Ziet er netjes uit. Voor nu zijn we tevreden. Gelukkig kunnen we morgen verder reizen. 1 week Tiznit is ruim voldoende en de camping begint zich ook te vullen met "long-stay" Fransen. Ook de mensen die iets willen laten repareren of schilderen aan de camper blijven komen en gaan.

Woensdag 23 oktober 2024:Gisteravond zijn we nog gaan eten in de stad bij ons favoriete binnentuin restaurant. De menukeuze was beperkt, ze waren door hun voorraad heen omdat ze voor de lunch een Spaanse groep van 25 personen zonder reservering van een maaltijd hadden voorzien. Vanmorgen ben ik ons verblijf op de camping gaan betalen: 1 persoon spoort de map op waarop " Holland" staat en haalt daar onze registratie uit, hij rekent uit en print dan wat ons verblijf kost. Dat papier krijg ik en daarmee ga ik naar het andere hok, daar zit een meneer die alles in de computer invoert, mijn betaling aanneemt en zowaar een betalingsbewijs verstrekt. Een uur later rijden we de camping af naar Tafraoute , maar...eerst is er nr 3 die het betalingsbewijs wil zien, daarna mogen we vertrekken. Over efficiëntie gesproken. Op de bergachtige slinger wegen weinig verkeer en de weg is goed met mooie vergezichten en kleine dorpen, tot de laatste 8 km. Daar is sinds vorig najaar niks veranderd: er zijn rioolputten geplaatst die hoger liggen dan de piste zonder asfalt die de wegwerkers hebben achtergelaten. Een soort zig-zag hindernisbaan. Het is al heel de dag bewolkt en af en toe een spat regen. Op de camping staat maar een andere camper. Het is super laagseizoen. Er was markt in het dorp, maar laat in de middag was daar eigenlijk ook niks meer te zien. De parkeerwacht had op onze fietsen gepast, 1 euro kostte dat half uurtje.

Tiznit

Dinsdag 15 oktober 2024:Vannacht is het gaan regenen, weinig nuttig voor de grond maar het stof was weg. We zijn vertrokken in wat bewolkt weer. Op weg naar Aourir, net ten noorden van Agadir. Ook nu onderweg veel groententeelt en soms fruitboomgaarden, alles flink geïrrigeerd want het is er eigenlijk kaal en kurkdroog. Wel zijn er hier en daar flinke plassen en goed gevulde waterbassins ; De plassen door wat buien, de gevulde waterbassins met behulp van aanwezige pompen. Ook zijn er heel veel velden met olijfbomen. In de bergen groeit wat minder, veel droge taaie struiken. We passeren een stuwmeer, maar daar staat weinig water in. We rijden via een nieuwe rondweg ten noorden van Agadir naar de haven en van daaruit naar de camping in Aourir. De nieuwe rondweg is heel rustig. Op de camping in Aourir is het ook erg rustig, er zijn nog maar heel weinig gasten en de meeste aanwezigen zijn op doorreis. Wel scheen de zon en was het weer warm.

Woensdag 16 oktober 2024:Het is onderhand gewoonte, maar vannacht heeft het weer heel de nacht wat geregend. Vanmorgen dus vertrokken in de regen. Er was markt dicht bij de camping, maar ws door het weer waren er nauwelijks klanten op de markt. In de buitenrand van Agadir zagen we een herder met een hele grote kudde dromedarissen. Agadir heeft tegenwoordig een enorm grote Carrefour supermarkt, niet goedkoop, maar met veel Franse produkten en alcohol. We hebben er boodschappen gedaan en zijn vervolgens naar Tiznit gereden. Inmiddels scheen de zon voorzichtig en net na de middag hadden we ons geïnstalleerd op een plekje. Er staan maar 10 andere gasten, de meesten zijn Fransen. Wij hebben bij toeval een erg spraakzaam Zwitsers echtpaar als buren. Ze zijn 75plus en reizen in een volkswagenbusje zonder douche of toilet. Beetje lastig vindt mevrouw. Ze hebben wel een smartphone en een Marokkaans telefoonkaartje, maar snappen niet dat ze gewoon internet hebben, de verkoper sprak alleen Arabisch zei de Zwitser. Maar, zei hij verbaasd: google maps werkt wel goed. Heb hem uitgelegd dat ie toch echt gewoon voor een maand internet had gekregen. Hij straalde, want het stel dacht dat ze afhankelijk waren van campinginternet en dat werkt op een aantal campings niet goed. De organisatie op deze camping is niet erg efficiënt. Er is een man die de poort opent en zegt: kies maar een plek. Om 16.00 komt een gemeente ambtenaar en moet je registreren. Wil je echter de volgende dag weer verder reizen, dan moet je bij een ambtenaar in een ander hokje je verblijf afrekenen. Er staan ook 2 campers op deze camping waar aan gewerkt wordt: ze hebben beiden op dit moment maar een gedeeltelijke voorkant. De reparateur van de campers is al bij ons langs geweest en heeft zijn visitekaartje afgegeven. We hebben hem verteld dat er op dit moment bij ons niks gerepareerd hoeft, nee ook geen olie verversen.

Donderdag 17 oktober 2024:Vannacht geen regen, wel erg warm en best wel wat verkeer op de weg naast de camping. We willen hier als het kan onze kapotte kussens opnieuw laten stofferen, en hadden hier en daar bij Fransen al eens ons licht opgestoken. Iedereen kwam lovend met dezelfde naam: Mohammed in Tiznit. Gisteravond dook Mohammed de stoffeerder al op. Het is nog komkommertijd en in de zomer zijn er geen klanten, dus iedereen, de stoffeerder, de plaatwerker, de schilder, etc. wil weer graag wat verdienen en struinen elke dag de campings af op zoek naar klanten. Ze laten ook allemaal hun visitekaartje achter. Je kunt er na een maand een Rolodex mee vullen. Mohammed de stoffeerder weet van doorzetten, in geen tijd had ie bij ons binnen gekeken, mij meegesleept naar Fransen waar hij de kussens vorige week voor gestoffeerd had, vervolgens moest ik mee naar zijn winkeltje om de hoek. Achter op zijn scootertje, dacht ie, maar dat zag ik niet zitten, ik ben gewoon erheen gelopen. Daar kreeg ik 2 stapels stof stalen in mijn handen geduwd en wilde hij al afspraken maken. Ho,ho, dit gaat te snel, morgen is weer een dag. De stof stalen meegenomen naar de camping en vanmorgen waren we eruit: kleurkeuze gemaakt, nu nog de prijs. Eerst ter indicatie aan de Fransen gevraagd wat zij betaald hadden. Toen de stoffeerder kwam was het snel geregeld, de prijs is in orde, wat minder dan bij de Fransen, wij hebben wel meer kussens, maar willen minder tierlantijnen. Hij sleepte me weer mee naar zijn winkeltje, daar stapten we in zijn autootje en reden terug naar de camping. Het doel werd snel duidelijk: hij nam gelijk alle kussens mee en leverde wat vervangende kussens zodat we, volgens de man, toch kunnen eten. Hij wilde ook de cabine stoelen meenemen, maar dat stonden we niet toe. Hij hoeft alleen stoelhoezen te maken voor die stoelen; dat kan ie ook zonder die stoelen erbij, want in zijn winkeltje cq. naaiatelier had ik exact dezelfde stoel zien staan als wij hebben. Over 4 dagen zijn de kussens klaar, inshallah. Vanmiddag zijn we dan naar de blauwe bron gefietst. Die ligt een beetje verstopt op een plein in de oude medina en is ook niet echt blauw. Ernaast liggen oude Kashbah resten, deels gerestaureerd. Inmiddels zijn er op de camping wat Fransen aangekomen en een Nederlander. Vanavond zijn we gaan eten in een leuk binnentuin restaurant. Heel sfeervol en lekker eten. Wel wat lastig te vinden in een doodlopende straatje.

Vrijdag 18 oktober 2024: Afgelopen nacht eindelijk weer eens een bekwame temperatuur om in te slapen. Geen blaffende honden, geen krijsende katten. Er zijn hier zowiezo opvallend weinig zwerf- honden en katten. Vanmorgen wel zon. Tijd voor de was: alle wasgoed, zoals handdoeken en beddengoed naar een wasserij gebracht. Vanavond klaar, beloofde de man, inshallah. We zijn in de souks geweest, kwamen terecht in de oude zilver souk, die ligt in een straat opeen kleine binnenplaats, er komen daar weinig toeristen. Er was wel een aardige man die wat vertelde over die oude plek en de geschiedenis. Inmiddels zijn er op de camping nog wat Fransen bijgekomen, we staan in een Franse enclave🤔. Komisch om te zien: bij elke Fransman die arriveert verschijnen onmiddellijk reparateurs van vanalles. Een uur na aankomst staat een aantal campers al zonder motorkap, gril en koplampen. Er staat amper een camper die geen reparaties nodig heeft. Wij willen de kussens opnieuw bekleed, met ons nog 2 anderen. 1 heeft zijn kussens al, wij en de ander wachten, nu snap ik ook hoe de stoffeerder aan die cabinestoel kwam in zijn winkeltje; het is de stoel van onze Franse buurman die ook op zijn kussens wacht. We zijn gaan lunchen in een heel mooi ingericht cafeetje, “les 5 Palmiers” in de oude medina, dicht bij de blauwe bron. Er staan inderdaad 5 palmen in het terrastuintje. De eigenaar en zijn vrouw zijn bijzonder aardig. Net na half twee riep de moskee op voor het vrijdag gebed, van alle kanten bewogen vooral mannen zich snel richting Moskee. Het hele vrijdag gebed, inclusie preek? kon je live meeluisteren in heel de stad. En dan heeft vanmiddag op de camping in onze hoek opeens niemand elektra, wij wel, gelukje? Oploopje naast ons want wij staan bij de elektra kast met 25 aansluitingen. Dan komt een gemeentelijke hoogwerker voor reparatie, na een kwartiertje verdwijnt die zonder wat te zeggen weer. Het heeft nog een tijd geduurd voor iedereen weer elektra had: bij sommigen is de " regulateur" kapot, een ander heeft een defecte aansluitkabel. Een heel gedoe voor de rust was weergekeerd. Vanavond dan de was weer opgehaald: keurig gestreken en verpakt in pakketten.

Zaterdag 19 oktober 2024:Vandaag een rustige dag, Thieu heeft de camper gedeeltelijk opgepoetst, er zat veel modder op. Ik heb even door het park naast de camping gelopen, daar stond een merkwaardig (pyramidevormig) monumentje. In de stad geluncht, weer es een andere presentatie: een panini met omelet en frietjes. Vanmiddag even naar een marktje in een andere wijk geweest, daar zagen we slagers die hun vlees ongekoeld uitstalden, niet zo fris naar mijn idee. Ik ben ook nog even gaan kijken bij de stoffeerder, zoals al verwacht werd er nog niet gewerkt aan onze kussens. Morgen zei de jongeman die het naaiwerk moet doen. Oh, je baas beloofde dat het werk maandag klaar is. De man keek bedenkelijk en schudde zijn hoofd. Dinsdag klaar? opperde ik. Ja dat moest lukken zei de jongeman. Na nogmaals zijn bevestiging ben ik vertrokken en liep buiten tegen zijn baas aan. Die heb ik duidelijk gemaakt dat hij met ons heeft afgesproken maandag de kussens gestoffeerd te hebben en uiterlijk dinsdag af te leveren. Hij keek even twijfelend, maar hij weet wel beter. Wordt vervolgd. Op deze camping wonen veel tortelduiven en grauwe Buulbuuls, de laatsten zijn echte lawaaimakers.

Via Mohammedia en Marrakech

Zaterdag 12 oktober 2024: Vannacht weer hinder gehad van de muggen, kleine steekgrage insekten die zich overal verstoppen tot het nacht is, en de warmte en om 6 uur begon de imam vanuit de moskee weer te oreren dat het dag was. We hebben opgeruimd en zijn naar Mohammedia gereden door een wisselend landschap: vlak, dan glooiend of veel heuvels. Ook diversiteit in begroeiing: druiven, fruit, groenten en veel olijven. We zien grote kuddes schapen en vragen ons af wat die eten op de dorre vlakten. Af en toe een enkele koe. Langs de autoweg Rabat-Casablanca staat een betonnen schutting, toch staan er mensen om de weg over te steken of vervoer te bemachtigen. In de buurt van Temara zien we minstens 100 ooievaars in een dor weiland. Het is hun rustplaats op weg naar zuidelijker oorden voor de winter. Wij zijn geland op een kleine camping in Mohammedia, de camping heeft minder dan 20 plekken en wordt gerund door een vrouw. We hebben geluk en kregen een mooi plekje, na ons kwamen nog 3 campers, die pasten ook nog. Heel de middag helaas regen, voor morgen is droog weer voorspeld. We zijn wel nog even naar het strand gelopen, alsmaar rechtdoor volgens de camping bazin. Niet helemaal waar. We liepen opeens op een Islamitische begraafplaats. Aan het strand was ook weinig te beleven; verlaten stoeltjes tafeltjes en parasols op het strand. Er waaide ook een stevige bries.

Zondag 13 oktober 2024: Vannacht vielen er nog een paar stevige buien, vanmorgen scheen gelukkig weer de zon. Ook hier waren de muggen vannacht actief, dus we hebben nu een spuitbus muggendood gekocht. Hopelijk helpt dat spul. Aan het strand werd verse vis verkocht. Overal aan het strand recreëren gezinnen, soms staan er tafeltjes met stoeltjes op het strand. Dicht bij de camping loopt 1 koe door de wijk, ze eet alles wat groen is. Er liggen overal zwerfhonden te slapen, soms wel 10 bij elkaar. Een dame die op het strand met haar aangelijnde hond ging wandelen werd omringd door minstens 10 zwerfhonden. We zijn gaan lunchen in een leuke strandtent, het was er best druk en ook op het strand veel activiteit. Er werden ponyritten aangeboden, er was een dromedaris en er stond een Redbull tent waaruit veel lawaai kwam. Een paar tentjes verkochten waterspeelgoed. Daarna een douche op de camping, dat vereiste enige creativiteit, maar uiteindelijk een heerlijk warme douche. Een medewerker van de camping had de taak om tentzeilen en tapijten te wassen en schrobben. Hij heeft alles uitgespreid, nat gemaakt, eens diep gezucht en is toen gaan zitten om een sigaret te roken. Vanavond nog even langs de boulevard of wat daar voor door gaat, gefietst. De kermis was open, het was er erg druk, karretjes die slakken verkochten, verlichtte karretjes die op het strand de daar zittende mensen wat wilden verkopen en veel heen en weer lopende mensen en heen en weer rijdende auto’s.

Maandag 14 oktober 2024:het muggendodend spul uit de spuitbus lijkt te werken, afgelopen nacht niet gestoken. We zijn in zonnig weer naar Marrakech gereden, alles wat we na Casablanca en zijn sloppenwijken zagen is landbouwgrond. Soms groeit er weinig, maar de oogst is binnen, de akkers zijn geploegd en na Ben Guerir is duidelijk regen gevallen, er staan her en der plassen. Er worden overal veel olijven geteeld. We zagen ook weer velden met jonge aanplant van cactussen. Even later in de Palmeraie van Marrakech zien we wel 100 ooievaars die daar een rustmoment in hun reis hebben. Het verkeer in Marrakech is als altijd een puinhoop: mensen steken te pas en te onpas over zonder te letten op het verkeer of de verkeerslichten. Er wordt gewoon overal geparkeerd, als het zo uitkomt ook op rotondes. Scootertjes passeren je aan alle kanten en hebben geen boodschap aan een rood verkeerslicht. Het is het simpelst om rustig mee te bollen met het verkeer tot je je doel hebt bereikt, in ons geval de parkeerplaats achter de Koutoubia moskee. Net na de middag vonden we nog net een parkeer plekje achter de Koutoubia moskee. Het was er best druk,ook met campers uit diverse landen. Je betaalt daar bij aankomst voor 24 uur, op het betaalbewijs stond: aankomst 14 oktober, vertrek 14 oktober. Dat hoort zo in het systeem zei de bewaker. We zijn naar het Djemaa el Fna plein gelopen. Het was er vreselijk druk en na een snelle lunch verder in de medina. Het is verschrikkelijk druk overal, heel erg veel groepen met gidsen. Ze verkopen dit jaar niet alleen schildpadjes, maar ook kameleons. Er was een lederwinkeltje met “fixed prices”. Meestal hebben dit soort winkeltjes hun koopwaar veel te duur geprijsd, maar dit zaakje vroeg eerlijke prijzen, we hebben een leren rugzak gekocht en een lederen broekriem, mijn andere rugtas is aan vervanging toe. We zijn nog gaan kijken of er ooievaars waren bij “de place de Ferblantiers”, er was wel een onbewoond nest, maar geen ooievaar. Toen we voorbij een Hammam kwamen ben ik binnen gaan kijken, ik kreeg een rondleiding en er werd mij trots verteld dat Floortje Dessing en Daphne Bunskoek van deze Hammam gebruik hadden gemaakt. Het zag er in de Hammam heel netjes en aantrekkelijk uit, alleen de bad en scrubruimte leek meer op een sauna, mij te vochtig warm. We hebben nog 5 heerlijke home-made macaronnetjes gekocht van een mannetje in de souk. De prijs voor deze heerlijke koekjes is al jaren gelijk, maar dit jaar is het formaat van de macaronnetjes wel kleiner. Daarna zijn we even gaan uitrusten in de camper, Bubbles was blij ons te zien en wilde ook wel even wandelen. Daarna vond Bubbles het etenstijd. Vanavond zijn we gaan eten in " l'Anciene café”, die hebben best lekker eten en op hun dakterras uitzicht over de Djemaa el Fna. Ook daar was het druk. We kwamen er 2 Amerikaanse studenten tegen die 4 dagen in Marrakech waren. Ze studeerden op dit moment in Londen via een uitwisselingsprogramma. Ondanks de slechte weersvooruitzichten voor vandaag is er geen druppel regen gevallen.

Via Cala Iris door het Rif naar Fez

Dinsdag 8 oktober 2024: Vanmorgen blijkt Thieu snipverkouden. Vannacht heeft het geregend, niet echt veel, maar toch… Het is in elk geval afgekoeld tot een prima slaaptemperatuur. We zijn wel vertrokken voor een rit via de Marokkaanse N2 door het Rif-gebergte. Op het sportcomplex tegenover de camping heeft een schoolklas, vooral meiden, al vroeg sportles. Als we in de zon van de camping afrijden komen we onmiddellijk een Spaanse groep campers tegen op weg naar de camping. Eenmaal uit het stadje staat er een groep Fransen langs de weg met de motorkap open. De N2 blijkt een prachtige route, hoog door de bergen via een bochtige weg. Op zeker moment rijden we kilometers lang door de mist, heel jammer. Ergens lopen opeens enkele kwartels langs de weg te pikken. We passeren een sneeuwbarrière, er is dan een slagboom waarmee ze de weg afsluiten als er hogerop te veel sneeuw ligt. De mist begint na Bab Berred, een wat somber uitziende stad, wel druk in de hoofdstraat. Soms dichte mist, soms is het zicht nog redelijk. We hebben ergens geluncht: 2 personen een omelet met champignons, brood en koffie. Bestek hadden ze niet, dat hebben we in de camper gehaald. Het geheel kostte minder dan 5 euro. Onbegrijpelijk dat je voor die prijs ergens met 2 kunt eten. Na de lunch verder naar Cala Iris, een camping opgericht en beheerd door een stichting. Onderweg zien we weer de door een schimmelinfectie afgestorven cactussen. Ze ruimen die cactussen ook niet op; een trieste aanblik. Een enkele keer wordt ons Cannabis aangeboden, maar nee is geen probleem. Niet ver voor Cala Iris ligt Torres de Alcala, je zou er kunnen overnachten en de zonsondergang moet er spectaculair zijn. We zijn er gaan kijken en vonden een parkeerplaats zonder voorzieningen, strand cafeetjes gesloten, heel veel vuilnis overal. We zijn omgekeerd en gewoon naar Cala Iris gereden. De laatste kilometer naar de camping is een hobbelige piste, daar is sinds vorig jaar niks aan verbeterd, eerder verslechterd. Er is plek voor ons op de kleine camping en het uitzicht is als altijd mooi. We kijken uit over de zee waar in de avond en ’s-Morgens de vissersbootjes uitvaren om te vissen.

Woensdag 9 oktober 2024: Een rustige nacht, ook de zee was rustig. We rijden vandaag via de N8. Eveneens door het Rifgebergte naar Fez. We zien “hooi paddenstoelen”, hooi of stro wordt in de vorm van een paddenstoel op het land bewaard, wel wordt er een net over gespannen om te voorkomen dat loslopende dieren het hooi opeten. Eerst door 2 politiecontroles en dan draaien we bij Targuist de N8 op. Targuist lijkt een grote vuilnisbelt, letterlijk overal liggen bergen vuilnis. De route is erg bochtig met soms spectaculaire uitzichten. Er liggen weinig dorpjes onderweg en er is weinig verkeer. In de grotere plaatsen zien we alleen mannen. In het centrum van een dorpje waar we door rijden is op dat moment een bakker bezig zijn broodstalletje op te zetten, we hebben bij hem brood gekocht.

Taounate is best een flinke en drukke plaats, als er een school in de buurt is lopen er ook veel meisjes, soms ook zonder hoofddoek en in shirt en lange broek. De meiden zwaaien vaak enthousiast, maar de jongens lijken een opvoedingsslag gemist te hebben: ze maken nare gebaren, of gebaren dat ze geld willen, eentje gooide iets, een steen? tegen de camper. Gelukkig konden we geen schade ontdekken. Na Taounate komen we door een landbouwgebied, de oogst is binnen en het is er erg droog; oogt globaal gezien als een woestijn. Een aantal huizen heeft daken van golfplaten, soms nieuwe golfplaten, soms echter oud en lek. Dan wordt er plastic overheen gelegd dat met stenen op de plek wordt gehouden. Soms worden ook gewoon de golfplaten met stenen op hun plek gehouden. Er wordt ook aan de weg gewerkt, die moet 4 baans worden. We hebben dus vele kilometers via een alternatieve rijstrook gehobbeld, erg stoffig ook. Eenmaal Fez bereikt valt de drukte mee, we zijn meegereden met de “flow”. Uiteindelijk kostte 220 km ons 6 uur rijtijd. Bij aankomst op de camping is het niet druk en vinden we vlot een plek.

Onze buren zij Duitsers, zij zijn begonnen aan een langdurige reis via West-Afrika en daarna zuid-Amerika noordwaarts naar Alaska. Ze hadden bij de inreis wel een probleem: ophun camper staat een landkaart met de landen van Afrika, Westelijke Sahara stond daar als onafhankelijk land. Dat beviel de Marokkanen niet en ze moesten een geheel maken van Marokko en de Westelijke Sahara. Uiteindelijk na 3 uur oponthoud en dubbele sticker afdekking van de grens Marokko/Westelijke Sahara ,mochten ze Marokko in. Tegen de avond arriveerde er een reisgroep Spanjaarden, een van de koppels leeft normaal op Gran Canaria in de camper. De vrouw spreekt heel goed Engels en gaat mee met de georganiseerde reis omdat ze dan niet hoeft na te denken maar alleen “follow the leader”.

Donderdag 10 oktober 2024:Vanmorgen was het bewolkt en viel er wat motregen. Er loopt hier een ventje rond met een map in zijn handen en zijn enige taak lijkt het controleren of iedereen betaald heeft. Hoezo slecht salaris. Net na tienen kwam ie al vragen of we nog een nacht gingen blijven. Zo ja dan moesten we gaan betalen. Ik heb hem verteld dat we gewoon hebben betaald tot het middaguur. Daarna zien we wel verder. Er arriveerde vanmorgen al weer een nieuwe Spaanse reisgroep. De camping biedt taxi service: 20 euro retour medina. Dat moet goedkoper kunnen. We hebben aan de straat een taxi genomen naar de oude medina, het duurde even voor we een taxi veroverd hadden, maar daarna stonden we voor 3 euro wel bij de verkeerde poort. Bij die poort was het enorm druk, er was markt, maar niet ons beoogde doel. Eigen schuld, dus daar een andere taxi genomen naar de goede medina ingang. Maar alvorens die taxi te nemen moesten we ons ontdoen van een zeer opdringerige vent die zich officiële We hebben door de straatjes gelopen, eigenlijk 2 hoofdstraatjes. De Koranschool(Medersa) en leerlooierijen hebben we in eerdere jaren al bezocht. Veel winkeltjes met spulletjes voor de toerist, een gedeelte met groenten en de slagers. Het is druk, niet echt veel toeristen. Geluncht in een van de restaurantjes waar de zoutpot blijkbaar in ons eten was omgevallen en vervolgens met de taxi terug naar de camping. Nog een tijd buiten gezeten. Er is een Nederlandse groep rallyrijders gearriveerd op de camping. De camping is er wel op vooruit gegaan, alle douches een douchekop, geen lekken en zelfs meestal warm douchewater. Dat was tot 2019 wel anders.

Vrijdag 11 oktober 2024: Vandaag dan een soort rustdag. Boodschappen gedaan bij de Carrefour, wat was weggewerkt en gaan lunchen in het Forest café dat hier om de hoek ligt. Een geweldig verzorgde “croque monsieur”, een soort luxe uitsmijter. De naburige moskee riep op tot het vrijdag gebed en alle straten stonden opeens vol geparkeerd. De gelovigen stroomden en masse toe. Een half uur later was de rust weergekeerd. Alle gelovigen weer aan het werk. We hebben inmiddels aardige Franse en bijzondere Belgische buren; Bij de Belgische buren heeft de (12 naar 220 volt) omvormer 480 volt geleverd, diverse apparatuur in hun camper heeft dat niet overleefd. In Spanje is de omvormer vervangen. Hun airco doet het niet meer, hun tv is vervangen, maar nu wil hun sateliet schotel niet werken, dus geen tv tot mei., want zolang blijven ze in Marokko, arme pensioengerechtigden noemen ze zichzelf. De man heeft een bijzondere visie op werken; je gaat niet werken, je kunt in Belgie prima leven op staatskosten. Vervolgens vindt hij wel zijn pensioen te weinig. Het was heel warm vandaag, we hebben nog lang buiten gezeten. Het is rustig op de camping, ook al arriveerde er vanmiddag een Franse reisgroep.

Chefchaouen

Zondag 6 oktober 2024:Het was rustidg op de parkeerplaats vannacht.We waren ruim een uur voor de vertrektijd in de haven, het was er niet druk. Er verschenen 6 Engelse motorrijders, 3 campers en wat personenauto’s. De vrachtwagens staan op een ander terrein. Dan door naar een volgend terrein, maar eerst langs de douane/ paspoortcontrole ende ticketvalidering, vervolgens in de wachtrij voor het inschepen. Voor ons lag een ferry van een andere maatschappij, er kwam een vuilniswagen die het vervoersdek opreed en even later weer het haventerrein opreed, blijkbaar moest ie het afval van een voorgaande overtocht ophalen. Uiteindelijk mochten we zelf de Ferry oprijden, werden op het bovendek gezet, de vrachtwagens werden op het benedendek gezet. Een half uur later dan de geplande tijd vertrok de ferry. De Marokkaanse paspoortcontrole met inreis stempels werd onmiddellijk na vertrek in gang gezet. De zee was rustig, dus weinig deining. I Marokko is het 1 uur vroeger dan in Spanje. Na Aankomst in de haven van Tanger-med mochten eerst de vrachtwagens de ferry verlaten en daarna was het bovendek aan de beurt. Daarna naar de inreis formaliteiten; paspoortcontrole, invoer vervoermiddel en douanecheck. Geen scanner, niemand die in de camper wilde kijken, niemand die iets over Bubbles wilde weten. Wel wilde de ambtenaar een blik in de bergruimte werken en kwam de standaardvraag of we Drones of wapens hadden. Terwijl we stonden te wachten zagen we meerdere volgepropte busjes aan de kant die alles moesten uitladen en dan wachten op de douane ambtenaar. Ze namen wel de tijd voor vervoermiddelregistratie, maar om 12 uur reden we de haven uit, gelijk met de Engelse motorrijders, zij maken een 5 daagse tour door Marokko. Deze keer geen brutale tieners op ons fietsenrek, wel jonge bedelaars bij de tolpoortjes.

Op weg naar Tetouan werden we ingehaald door een auto met daarin 2 dames, ze lachten en zwaaiden naar ons, duimpje omhoog. Bijzonder. Het landschap is heuvelachtig, maar ook dor en droog. In Sommige rivieren stroomt wel water.

In de buurt van Tetouan zien we weer de zeer traditioneel geklede vrouwen die langs de weg hun waren verkopen. Er zijn ook veel stalletjes met aardewerk en tevens verkopen deze zaakjes grote zakken uien en soms knoflook. Soms staat er iemand langs de weg die alleen uien aanbiedt. In een waterpoel zien we een grote groep ooievaars, waarschijnlijk hun rustplaats op weg naar zuidelijker oorden.

We passeren op weg naar Chefchaouen 3 stuwmeren, Alle 3 zijn goed gevuld, niet vol, maar toch… De weg is goed en merendeels 4 baans, dus we kunnen goed doorrijden. De camping in Chefchaouen staat niet aangegeven, maar via een wat ingewikkelde route komen we er wel. Het is vele jaren geleden dat we er voor het laatst waren, er is weinig veranderd op de camping; het ziet er netjes uit en het receptiegebouwtje is niet meer lek en heeft een verfje gehad, evenals het sanitair. Er zijn nog steeds maar 2 warme douches, apart te betalen en bereikbaar met een sleutel via de receptie. Na installatie zijn we via het pad over de oude begraafplaats naar het centrum en de waterval gelopen. Sommige oude graven worden zichtbaar nog onderhouden. De weg naar de waterval was duidelijk verder dan we ons herinnerden, het is ook heel erg druk in de blauwe straatjes. Sommige doodlopende straatjes zijn extra versierd en men wil geld zien voor een foto van het straatje. Super commercieel. Er lopen veel toeristengroepen met gids en heel veel Aziaten. Bij de waterval staan allemaal souvenirstalletjes en men probeert van alles aan de man te brengen. Langs het water zijn allemaal druk bezette terrasjes. Het ziet er heel leuk uit, maar is ook erg druk. Op de terugweg komen we langs een plein met veel restaurantjes en we besluiten daar te eten. We bestellen een gemengde salade en kipspies met frietjes. De salade is enorm en eigenlijk voldoende als maaltijd. We kregen dus niet alles op, maar het smaakte prima. In heel de stad zijn veel zwerfhonden en katten, sommige honden hebben een oormerk, gesteriliseerd? We zijn met een taxi terug naar de camping gegaan. Het was een lange dag; we lagen op tijd onder de wol.

Maandag 7 oktober 2024:Het bleef vannacht erg warm, en er waren blaffende honden vanmorgen tijd voor een douche, dus een euro aan de receptionist gegeven in ruil voor de sleutel van de douche. Er is maar 1 douche met verlichting, dus daarvan de sleutel gevraagd. Komt er alleen koud water uit, heb ik weer. Bij inleveren sleutel gemeld dat er alleen koud water was. De jongen ging dat onmiddellijk controleren en inderdaad: douche 1 werkt op gas, geiser uitgevallen, douche 2 werkt op een elektrische boiler, Thieu had een gratis warme douche ter compensatie. Daarna nog een handwas gedaan, was droogt snel in zonnig warm weer, en vervolgens opnieuw naar het stadscentrum gelopen. Het was er weer erg druk, veel groepen toeristen. We wilden graag het oude fort bezoeken, maar de entreeprijs was 8 euro pp. Die prijs vonden we wat overdreven, dus dat bezoek hebben we overgeslagen. Er liep een bedelend vrouwtje, ze liep helemaal krom, tot ze dacht dat niemand haar zag, dan liep ze opeens recht. We hebben wat door de blauwe straatjes gedwaald en hebben toen geluncht in een klein restaurant. Een zwerfkat bracht opeens een jong van enkele dagen oud naar binnen en liet het ding klaaglijk miauwend achter. De ober heeft het katje opgepakt, de moeder gezocht en haar het jong terugbezorgd. Hij was overtuigd de juiste kattenmoeder gevonden te hebben. Tijdens die lunch kwam mist opzetten, de zon verdween en het werd wel erg fris. We zijn teruggekeerd naar de camping. Laat in de middag kwam de zon weer en was de was droog. De Duitse buren voeren de zwerfkatten, grrr.